Film, komedia, a jakże francuska! Po raz kolejny ocieplająca wizerunek emigranckiej Francji. Tak naprawdę dość mam tego, bo zbyt nachalne i po wielokroć powielane! W tym jednak przypadku sączenie pozytywnej energii do ludzi z "gorszych" dzielnic Paryża jest serwowane wielce umiejętnie, ba momentami chwyta za serce! Ech!
Muzyka klasyczna, ta najbardziej przebojowa oraz powalające przepychem wnętrza Palais Garnier, to jest to co daje kopa temu obrazowi. We wszechobecnej papkowatości, film do obejrzenia.
Tony Curtis gwiazdą był! Pół żartem, pół serio, oczywista klasyka. Poniżej fotka z planu, a na niej Rodzinka! Tata z Córką, czyli Tony i malutka Jamie Lee Curtis!
Dla przypomnienia, Jamie urodziła się 22 listopad 1958 r., a film kręcili w 1959!
Po raz kolejny obejrzałem i zdecydowanie polecam! W zalewie chłamu rodem z Netflixa i Dysneylandu, to perełka! Jak nie lubię de Niro, tak tutaj jest strawny, choć warsztat jak zwykle kiepski i do bólu powtarzalny, te same gesty, wciąż te same miny! Jednak scenariusz go wygładza! De Niro producent i jego siostrzeniec, Zach Braff, dalej Morgan Freeman i Tommy Lee Jones, z dużą przyjemnością! Autoironia, zero poprawności politycznej, choć film z 2020, stare dobre Hollywood!
W moim rankingu, to najlepszy serial kryminalny! Dlaczego, bo choć elementu zaskoczenia brak, to jest gra dwojga, jak w rasowej sztuce teatralnej! Pierwsza emisja w TVP, lat siedemdziesiątych była, rozpowszechniana z tytułem "Colombo"!
Nie mam zamiaru opisywać całego serialu w Wiki wystarczająco o nim. Skupię się na szczegółach, jak dla mnie interesujących. Żródła różne i zlinkowane w tekście poniżej.
Oto kilka impresji serialowych, ku pamięci dla potencjalnych oglądaczy.
Niektóre dowody zbrodni z pasją rozsupływane przez Porucznika, są jak na dzisiejsze czasy, tak dęte, że nawet mecenas Giertych nie miałby problemu z ich obaleniem.
Najlepsze odcinki, Columbo w Londynie, Dagger of the Mind - premiera - 26 listopada 1972 oraz Columbo na wycieczkowcu, Traubled waters - 9 lutego 1975. Dlaczego właśnie te, jak dla mnie w obu czuć lekkki smaczek angielskiego humoru. Ad rem jednak!
Kilka ciekawostek, własnej spostrzegawczości. Sex And The Married Detective - 3 kwietnia 1989, film o mało urodziwej, acz mściwej pani psycholog, co to za kurtyzanę się przebierała i swego niewiernego kochanka z zimną krwią zaciukała.
W odcinku jest scena samochodowa, kamera boczna dwie głowy w aucie, rozmowa jak rozmowa, za kierownicą przyszły nieboszczyk i przyszła zabójczyni. No i uwaga, uwaga, w pewnym momencie widzimy jak jadący bez zatrzymanki samochód jest wyprzedzany przez… człeka na rowerze!
Drugi, taki z dętymi dowodami, An Exercise In Fatality -15 września 1974. Właściciel luksusowej siłowni zabija upierdliwego wspólnika, który planuje ujawnić jego przekręty. Fabuła i owszem, zdrowe soczki zamiast alkoholu, nieustanne dbanie o kondycje fizyczną i takie tam. Jednak koronny dowód?! To odwrotnie zawiązane pętelki na trampkach ofiary, ni miniej ni więcej Porucznik doprowadza do zguby zabójcę udowadniając, że sznurowadła trampek na nogach ofiary zawiązał zabójca i układ pętelek jest niewłaściwy. No i wszystko było by zrozumiałe, lecz we wcześniejszej scenie widać było że przyszła ofiara to mańkut, bo kawę do kubka nalewa sobie lewą ręką! Reasumując, więc pętelki w swych bucikach wiąże na odwyrtkę! (Dla porządku dodam, że do pętelek na odwyrtkę perfekcyjny Columbo dodał jeszcze dwa inne dowody).
Wielokrotność aktorów występujących w poszczególnych odcinkach w zupełnie innych rolach.
Dla mnie królem jest Patrick McGoohan, bo grał i reżyserował, raz napisał scenariusz. Czterokrotnie wcielił się w rolę przebiegłych morderców, a pięć odcinków reżyserował, w fimach swojej "dyrekcji" występował trzy razy. Nietypowy odcinek w jego reżyserii, który łamie fundamentalną zasadę serii, Last Salute To The Commodore - 2 maja 1976, w której mordeca nie jest znany widziom aż do finału. W owym odcinku wystąpił dość popularnyRobert Vaught(wcześniejszy Napoleon Solo z The Man from U.N.C.L.E.). Pan Robert ponadto, zaciukał kochankę w mym ulubionym odcinku "na wycieczkowcu", i tamże nazywł się, uwaga, uwaga, Hayden Danziger!
W dwóch odsłonach, zabójcę kreował, wiecznie opalony George Hamilton - A Deadly State of MindCaution, 27 kwietnia 1975 oraz Murder Can Be Hazardous To Your Health, 20 lutego 1991. W epizodyczną rólkę kelnerki wcieliła się osiemnastoletnia, Jamie Lee Curtis - Bye Bye Sky-High I.Q. Murder Case- premiera 22 maja 1977. Lesli Nielesen, późniejszy obciachowy Porucznik Drebin, występował w serialu dwa razy, raz jako ofiara - Identity Crisis, 2 listopada 1975.
W pierwszym odcinku serii z roku 1971, notabene reżyserowanym przez wkraczającego do zawodu, 25 letniego wówczas Stevena Spielberga(nie nakręcił jeszcze swego przełomowego w karierze Pojedynku na szosie) gra John Cassidy, aktor trzykrotnie kreował mordercę, fabuła, aż dwa razy dotyczyła relacji wydawniczo pisarskich(chłop widocznie kochał ksiązki), w trzeciej odsłonie, to przebiegły prestidigitator o mrocznej hitlerowskiej przeszłości. Biedny aktor, skończył tragicznie, w wieku 47 lat spłonął w swym mieszkaniu w pożarze roznieconym niedopałkiem papierosa. Podobno rozważano wątek zabójstwa przez ex małżonkę, ale porucznika Columbo przy tym nie było, więc ostatecznie skończyło się na wersji z nieszczęśliwym wypadkiem.
Inny przypadek dość szybkiego odejścia po nakreceniu, Pan Laurence Harvey w odcinku The Most Dangerous Match z4 marca 1973, grał przygłuchego arcymistrza szachowego, który zamordował konkurenta, a dowód w sprawie był równie dęty jak sznurówki. Nieszczęsny aktor zmarł na raka w osiem miesięcy po premierze odcinka w wieku 45 lat!
W jednym z odcinków, Requiem for a Falling Star z21 stycznia 1973, wystąpił pierwszy mąż Audrey Hepburn, Mel Ferrer, choć tylko w roli drugoplanowej.
Najlepszy kumpel Petera Falka, John Cassavetes, zagrał dyrygenta mordercę w Étude in Black z17 września 1972, a druga żona Falka, Shera Danese, wcielała się w serialowe heroiny, aż sześć razy!
Z czasem, serial nabrał takiego znaczenia, że na rolę w telewizyjnym tasiemcu decydowały się prawdziwe gwiazdy, jak np. piękna inaczej Faye Dunaway, It's All in the Game - 31 października 1993. Odcinek z jej udziałem, był jedynym reżyserowanym przez Falka. W jednym odcinku, mordercę zagrał, król country Johny Cash, Swan Song - 3 marca 1974, oglądaliśmy rownież Martin Landau w podwójnej roli bliźniaków - Double Shock - 25 marca 1973.
Sir Donald Henry Pleaseance, perfekcyjny w swym obłędzie winiarskim - Any Old Port In A Storm,
z 7 października 1973. (Ech, sam mam Porto z 1958 roku, które dostałem od Brata na pięćdziesiąte urodziny, po ostatnim obejrzeniu odcinka, zaczynam mieć wątpliwości czy nie "skisło")
Pomniejszych i przyblakłych gwiazdeczek, również nie brakowało, do takich należała pani Janet Leigh (znana z Psychozy),a prywatnie ex małżonka Tony Curtisa i mamusia Jamie Lee Curtis. RobertDeanStockwell zagrał w filmie dwa razy, w tym raz „robił” za ofiarę.
Weteranem serialu był Bruce Kirby, wystąpił aż siedem razy, co prawda tylko w rolach epizodycznych, grał laboranta, sierżanta, serwisanta i kogo tam jeszcze. On szczęśliwie żył bardzo długo(1925 - 2021)
Rekordzstą jest jednak, niejaki Mike Lally, wystąpił w 23 odcinkach, ale jako statysta, raz, bądź dwa, dali mu przemówić, ot taki halabardnik serii.
W Columbo, nie mogło zabraknąć włoszczyzny, wszak korzenie Porucznika sięgają Italii! Pan Vito Scotti, aż sześć razy przypomina mu o tym, grając dyżurnego rodaka z kraju przodków.
Główny bohater i jego nieodłączne atrybuty, prochowiec, obrzydliwie zniszczone sznurowane, brązowe buty do kostek oraz Peugeot 405 Cabrio. Podobno, tak twierdzą fani, wszystko było sprawką Petera Falka. Prochowiec i buty, pochodziły z jego prywatnej szafy, a Peugeota wypatrzył u francuskiego "kabaretysty" Rogera Pierre'a i to go zainspirowało, do poszukania bliźniaczego auta do serii.
Na zakończenie, dwa smaczki, ale jakże istotne dla fanów!
Poniżej jedyny odcinek w innym anturażu, jak wynika z dialogu, w nowym prochowcu, prezencie od żony, Porucznik nie może myśleć. To epizod z Johnem Cassidy jako prestidygitatorem.
No i na finał, crème de la crème, Porucznik Columbo jednak ma imię!!!
Oto dowód, z odcinka, Dead Weight - 27 października 1971.
FrankColumbo, którego żony, mimo usilnych poszukiwań i jednego błędnego tropu z fotką w garsonierze nigdy nie poznaliśmy i już nie poznamy!
August Zamoyski, 1893 - 1970, urodzony w Jabłoniu, hrabia, rzeźbiarz, światowiec.
Wystawa w Pałacu Opatów. Fotorelacja poniżej.
Gość miał fantazję, na rowerze z Paryża do Zakopanego śmignął, pierwszą miłość, tancerkę Ritę poślubił mimo szokującej różnicy wieku,... była od niego o 13 lat starsza(hm, daleko mu jeszcze do Emanuela M)! W Ameryce Południowej bydlątka hodował, a w Krakowie stoi jego dzieło, pomnik Kardynała Adama Stefana Sapiehy.
Człek sukcesu, bon vivant!
Tylko nieliczni artyści unosili splendor za życia, przy okazji bawiąc się sztuką! Szanowny Hrabia Gucio, do takich szczęśliwców należał i kłopotów egzystencjalnych nigdy nie miał. Lecz nie za sprawą swej twórczości, ale hrabiowskiej renty! Kwitek poniżej, mówi sam za się:-)
Jednak dzieła godne polecenia, Wenus, Jan Chrzciciel czy Kardynał Sapieha! Pooglądać warto!
Tak, tak, ten sam, czyli komedyjka z 1967 roku. Sto lat temu obejrzałem w kinie Bajka we Wrzeszczu. Film jakich wiele, problematyka dla naszej części globu nie zrozumiała. Wypasiona Ameryka i rozterki jej znudzonej młodzieży, co dalej po koledżu, który oni za wyższe studia uznają! W tamtych czasach nasz kraj miał dużo większe problemy i młodzież czym innym żyła!
Gdyby nie piękno balladowych treści Simona & Garfunkela, obrazek jakich wiele. Nie o tym więc dzisiaj, ale o pewnym paradoksie, który zoczyłem kilka dni temu.
Na Canale powtarzali, jedny okiem spojrzałem, Dustin Hoffman przebrany za płetwonurka do basenu akurat wskakiwał z okazji swych 21 urodzin. Za kilka minut filmu dobierała się do niego wyraźnie starsza, ale jakże atrakcyjna pani Anne Bancroft, a w tle wspaniałość nad wspaniałościami, genialne dźwięki, „The Sound of Silence”!
Ad rem, z treści wynika, Dustin Hoffman/Benjamin Braddock świętuje 21 urodziny, Anne Bancroft/Pani Robinson - hm, nie powiedziano wprost, ale na oko dużo starsza i do tego przyjaciółka rodziców Jubilata, idźmy dalej, obiekt późniejszych westchnień Benjamina, córka Pani Robinson - Katharine Ross/Elaine Robinson, to nastolatka!
Przyznam się bez bicia, sytuacje łóżkowe 21 latka z na oko 40 latką, trochę mnie zniesmaczyły! Ech człek się starzeje!
W odruchu niesmaku sięgnąłem do Wikipedii i przyznam ciut mnie zatkało!
Dustin Hoffman który grał 21 latka, miał w momencie premiery filmu 30 lat!(Rocznik 1937!!!)
Anne Bancroft, na oko 40 plus w 1967 roku, uwaga, uwaga, wiosen 36! (Rocznik 1931!!!)
Katharine Ross, w filmie nastolatka, miała w rzeczywistości 27 lat!(Rocznik 1940!!!)
Trzydziestoletni Dustin Hoffman baraszkujacy z trzydziestosześciolatką, już mi nie zgrzyta i tylko śmiech pusty człeka ogarnia, jak pomyśli, że pomiędzy filmowymi Mamusią i Córusią w realu było tylko 9 lat różnicy:-)))
Tak, tak, film sztuką fikcji i przewrotności jest!
Tak się składa, że dzieła które najczęściej promuję, to filmy i seriale. No cóż, po teatrach nie chadzam, w operze nie byłem od lat, coś tam czytam, słucham, coś oglądam, czymś się zachwycam, ale generalnie w bieżączce kulturalnej od lat nie uczestniczę.
Wracam do filmików, wracam do seriali. Jak pisałem ostatnio, twórczość filmowa po 2019, za sprawą poprawności politycznej, uległa takiemu skundleniu, że prawie przełknąć się nie da! Stąd świeżynka "zjadliwa" rodem z lat dwudziestych obecnego wieku, którą bez mdłości łykam, to już wyrób godny polecenia.
Na rzut pierwszy, serial, Astrid i Raphaëlle, sezon drugi z 2021, rzecz o śledczych, pulchnej pani detektyw i suchej dotkniętej Aspergerem blondynie. Trochę trąci Monkiem, ale to zaleta, a nie wada.
Aktorki z ról głównych, zupełnie mi nie znane. Polecam, polecam, bo z całej plejady papkowatych seriali, ten jest strawny.
Współczesna kinowa produkcja Hollywoodu, to prawdziwe bagno, nie godne oka prawdziwego kinomana. Są jednak wyjątki!
Cwaniaki z Hollywood z 2021 roku, rzecz o producentach, śmieszne i z nutką autoironii. Aktorzy w rankingu mego polecania, Tomy Lee Jones, Morgan Freeman, Robert de Niro.
W filmie główną rolę gra de Niro, ale ja go zwyczajnie nie lubię, stąd odwrócona kolejność.
Cry Macho, film z 2021, producent, reżyser i rola główna Clint Estwood, rocznik 1930!!!
Wielki szacunek dla aktora, reżysera dla Ikony. Niestety i piszę to z wielkim smutkiem, starość jest okrutna! Oglądając film, nie śledziłem fabuły, nie interesowali mnie inni aktorzy, ja widziałem tylko i wyłącznie wypalone starością oczy Clinta!!!
Niestety, to przypadłość wielu aktorów, nie wiedzą kiedy zejść ze sceny!
Piętnasta, chyba tak, staciłem rachubę! Jeszce nie czytałem, ale mówią, że dobra! Jutro w Sopocie podkradnę egzemplarz autorski i dodam tradycyjną auto fotkę z książką. Dzisiaj li tylko link do wydawnictwa. Nowy wydawca, świetne pozycje o Warszawie, jestem ich fanem od lat!
